به گزارش خبرگزاری «حوزه»، همین اول بسم الله ، سنگ هایمان را وا بکنیم و به تصریح بگوییم که کسی با اصل وجود فضای مجازی و به خصوص بهره برداری درست و بایسته و ایضاً شایسته از آن مخالف نیست؛ از این رو در همین طلیعه سخن خواهشمند است در مطالعه این وجیزه، قضاوت به دُگم بودن نگارنده نکنید!
روی سخن اما چیز دیگری است؛ همانی که عرفا و اساتید اخلاق ما را دعوت بدان داشته اند، همانی که خالق متعال و ائمه طاهرین(ع) نیز بارها و بارها توصیه مان کرده اند به آن ؛ این که به هوش باشیم تا در این وانفسای دنیا بیهوش و غافل نشویم.
اصل ماجرا همین است و اضافه بر آن شرحی است بر آن چه باید گفت و البته بیان آن از ضروری ترین ضروریات عالم هستی است.
الغرض آن که در روزها و شب های عزیز و بی مثال ماه مبارک رمضان که همگی میهمان سفره بی پایان و پرتنعم حضرت احدیت هستیم، گاه ممکن است به دلایل و عواملی، حواسمان از آن چه باید متوجه به آن باشد ، پرت می شود و غافل از این حقیقت می شویم از این که در رمضان الکریم، بیش از پیش باید آگاه باشیم که بر سر کدامین سفره نشسته ایم و میزبانمان به راستی کیست؟
بی جهت نبوده که این همه بزرگان به ما تلنگر زده و به انحای مختلف به ما هشدار داده اند که خواهر من ، برادر من ، خود را بپایید که در گرداب غفلت نیفتید و البته بلاشک این همه تذکار و تذکره بر ما وارد شده تا از این مهلکه بگریزیم و رو به سوی مقصد و مقصود امن بیاوریم.
شاید که نه ، قطعاً چندان نیاز به گفتن نیست که امروز حضور بیش از حد و بی وجه در فضای مجازی به ویژه آن جا که از مرزهای مقرر شرعی و عرفی و اخلاقی هم عبور می کنیم، یکی از بزرگترین دامگه های نفوذ شیطانی است و اول راه غفلت.
به تعبیر یکی از سخنرانان به نام محافل مذهبی کشورمان، در وضع کنونی فضای مجازی به جولانگاهی برای غفلت از یاد خدا تبدیل شده ؛ غفلتی که باید آن را به اتوبانی مملو از سرگرمی های کاذب و بعضاً لهو و لعب هایی تشبیه کرد که اگر در تداوم مسیر آن با شتاب حرکت کنیم و در این بین ، دوربرگردانی برای خود قائل نباشیم، ما را به وادی "یا حسره علی العباد" می کشاند و آن جاست که دیگر دستمان از زمین و زمان بُریده و لاجرم مفری نیز نیست!
البته که فضای مجازی نیز می تواند کارگردی ابزارگونه در مسیر خیر یا شر داشته باشد، اما فضای مجازی امروز با مختصاتی که دارد و ایضاً با کاربردهایی که برای بسیاری از ما در مواجهه با آن شکل گرفته، مع الاسف بیش از آن‌که دریچه‌ای به روی آگاهی و معرفت باشد، به غفلتکده ای می‌ماند که مخاطبان و کاربران خود را در زمانی غیر زمان‌ها و مکانی غیر مکان‌ها، مدهوش و مبهوت از واقعیت‌های مجازشده و مجازهای حقیقت‌نما کرده است و این فرآیند ، عین بی خبری است که رسانه نظام سلطه برای ما به ارمغان آورده است.
به خصوص در شب ها و روزهای ماه رمضان که بهترین موسم تلنگر زدن ها و مغتنم ترین فرصت برای بیدارباش هاست، عرصه فضای مجازی، بیش از فرصت هایش در بخش آسیب ها خود را تجلی داده است؛ خاصه آن جا که پای تلگرامی در میان می آید که به گفته یکی از اساتید علم ارتباطات، بزرگترین کوچ تاریخ بشریت در فاصله چند ماهه را ما در کشور خودمان در رابطه با آن شاهد بوده ایم؛ کوچ بیست و اندی میلیون ایرانی در بازه زمانی سه تا چهار ماه.
خدای رحمت کند لسان الغیب شیرازی را که صدها سال پیش در وصف خطر چنین غفلتی از گذر عمر ما را نهیب زد که؛
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی ، ره ز که پرسی، چه کنی ، چون باشی
سید محمد مهدی موسوی
